آیة اللّه صافی گلپایگانی بی اعتنائی به علائق دنیوی

آیة اللّه خزعلی اطّلاع از حوادث منتظر و ساختن خود

باید به آن حوادث منتظر، وقوف بیشتر و اطّلاع عمیق پیدا کنیم و خود را در تمام جهات بسازیم.

آیة اللّه نوری همدانی تسلّط بر هواهای نفسانی و فداکاری و گذشت فراوان

با خود سازی و تزکیه نفس و اجتناب از محرّمات و تلاش و کوشش جهت از بین بردن فساد و انجام امر به معروف و نهی از منکر و توجّه به ذات اقدس آن حضرت می توانیم خود را برای ظهور و یاری آن حضرت آماده نمائیم که البتّه این، کار آسانی نیست بلکه نیاز به تسلّط بر هواهای نفسانی و فداکاری و گذشت فراوان دارد.

آیة اللّه سیّد محمّد شیرازی آمادگی عبارتست از: عمل به وظائف دینی و تقوا.

آیة اللّه سیّد صادق روحانی دعا کردن و خواستن از خدا

ما مأمور هستیم برای تعجیل فرج آن حضرت دعا کنیم زیرا فراهم نمودن وسائل فرجش از قدرت همه جز خداوند خارج است و انجام آن به دعا کردن و خواستن از خداست.

آیة اللّه علوی گرگانی تقوی و تهذیب و تزکیه اعمال و افعال

پاسخ این سؤال از قسمت دوّم جواب اوّل روشن می شود. (یعنی باید زمینه ظهور از نظر تقوی و تهذیب و تزکیه اعمال و افعال فراهم گردد تا با آمدن آن بزرگوار همه تحت فرمان صاحب الامر بوده و در انتظار صدور فرمان باشیم.)

آیة اللّه سیّد محسن خرّازی التزام عملی به دین و پذیرش مسئولیّتهای دینی و به یاد آن حضرت بودن و به یاد آوردن دیگران

التزام عملی به دین و پذیرش مسئولیّتهای دینی و به یاد آن حضرت بودن و به یاد آوردن دیگران می تواند انسانها را آماده ظهور نماید.

نظر شما را به این روایت جلب می کنم:

کسی که دوست دارد از اصحاب (حضرت) قائم باشد باید منتظر آمدن او بوده و از محرّمات و مشتبهات پرهیز کند و خود را به اخلاقهای خوب با حفظ حالت انتظار بیاراید. اگر آن حضرت را درک نکرد و عمرش سر آمد و امام قائم بعد از او قیام کرد برای او مانند اجر کسانی است که آن حضرت را درک کردند.

پس در عمل به احکام و تحصیل اخلاق و انجام وظایف دینی، جدّیّت و کوشش کنید و در حالت انتظار باشید. گوارا باد بر شما ای جماعت شیعه! که مورد رحمت الهی قرار گرفته اید. فجدّوا و انتظروا هنیئاً لکم ایّتها العصابة المرحومة

آیة اللّه مکارم شیرازی خودسازی و آماده باش کامل فکری و اخلاقی مادّی و معنوی

چگونگی انتظار، همواره متناسب با هدفی است که در انتظار آن هستیم. انتظار آمدن یک مسافر عادّی از سفر! انتظار بازگشت یک دوست بسیار عزیز! انتظار فرا رسیدن فصل چیدن میوه از درخت و درو کردن محصول! انتظار فرا رسیدن فصل تحصیلی مدارس! و ...

هر یک از این انتظارها آمیخته با یک نوع آمادگی است. در یکی، باید خانه را آماده کرده و وسایل پذیرائی فراهم ساخت در دیگری ابزار لازم و داس و کمباین و ... در دیگری کتاب و دفتر و قلم و لباس مدرسه و مانند آن.

اکنون فکر کنید آنها که انتظار قیام یک مصلح بزرگ جهانی را می کشند در واقع انتظار انقلاب و دگرگونی و تحوّلی را دارند که وسیعترین و اساسی ترین انقلاب های انسانی در طول تاریخ بشر است. انقلابی که بر خلاف انقلابهای اصلاحی پیشین جنبه منطقه ای نداشته و نه اختصاص به یک جنبه از جنبه های مختلف زندگی دارد بلکه علاوه بر اینکه عمومی و همگانی است، تمام شئون و جوانب زندگی انسانها را شامل می شود. انقلابی است سیاسی و فرهنگی و اقتصادی و اخلاقی.

ارتشی که در انتظار جهاد آزادی بخش بسر می برد، حتماً به حالت آماده باش کامل در می آید! سلاحی که برای چنین میدان نبردی شایسته است بدست می آورد! سلاحهای موجود را اصلاح می کند! سنگرهای لازم را می سازد! آمادگی رزمی نفرات خود را بالا می برد! روحیّه افراد خود را تقویت می کند و شعله عشق و شوق برای چنان مبارزه ای را در دل فرد فرد سربازانش زنده نگه می دارد!

ارتشی که دارای چنین آمادگی نیست هرگز در انتظار بسر نمی برد و اگر بگوید دروغ می گوید.

انتظار یک مصلح جهانی به معنی آماده باش کامل فکری و اخلاقی و مادّی و معنوی برای اصلاح همه جهان است! فکر کنید چنین آماده باشی چقدر سازنده است!! اصلاح تمام روی زمین و پایان دادن به همه مظالم و نابسامانیها شوخی نیست! کار ساده ای نمی تواند باشد! آماده باش برای چنین هدف بزرگی باید متناسب با آن باشد یعنی باید به وسعت و عمق آن باشد.

برای تحقّق بخشیدن به چنین انقلابی، مردانی بسیار بزرگ و مصمّم و بسیار نیرومند و شکست ناپذیر، فوق العاده پاک و بلند نظر، کاملاً آماده و دارای بینش عمیق لازم است و خودسازی برای چنین هدفی مستلزم بکار بستن عمیق ترین برنامه های اخلاقی و فکری و اجتماعی است. این است معنی انتظار واقعی! آیا هیچکس می تواند بگوید چنین انتظاری سازنده نیست؟!

منتظران راستین در عین حال، وظیفه دارند تنها به خویش نپردازند بلکه مراقب حال یکدیگر باشند و علاوه بر اصلاح خویش در اصلاح دیگران نیزبکوشند.

حجّة الاسلام سیّد جعفر رفیعی انجام فرائض و پرهیز از محرّمات و امر به معروف و نهی از منکر

مهمترین برنامه شخصی که منتظر ظهور حضرت بقیّة اللّه (ارواحنا فداه) است به فکر آن هدف بزرگ از هیچ کوشش و تلاشی فروگذار نخواهد بود. لذا هر فرد مسلمان باید دائماً مشغول فرائض و واجب خود باشد و از منکرات و محرّمات در پرهیز باشد و فریضه امر به معروف و نهی از منکر را که یکی از بزرگترین قِسم جهاد می باشد انجام دهد تا زمینه ظهور آن حضرت فراهم شود چنانچه در روایات فرموده اند: «جهاد کنید با منکر و بغض منکر را در قلبهایتان ایجاد کنید تا برسید به امر خداوند و اطاعت خداوند.»

( - جامع السّعادات ج 2 ص 247 )

حجّة الاسلام شیخ مرتضی قاسمی اصلاح نفس و بندگی خدا - جدّاً طالب ظهور بودن - عشق به آن حضرت و ...

اصلاح نفس - تهذیب و تزکیه - بندگی و اطاعت محض از خدا و رسول خدا(ص) و ائمّه اطهار (ع) و جدّاً طالب ظهور او بودن و عشق و عرفان به مقام والایش و دههاشرطدیگر.

حجّة الاسلام شیخ عبّاس استاد آقایی

بندگی کامل خداوند و تزکیه نفس و رسیدن به حکمت الهی

بهترین راه و روش آمادگی برای ظهور باهرالنّور آن حضرت این است که هر فردی در اجتماع به وظیفه خود آشنا باشد و حداقل وظیفه یک انسان واقعی، بندگی کامل خداوند است که قرآن می فرماید: «ما خلقت الجنّ و الانس الاّ لیعبدون» جنّ و انس را خلق نکردیم مگر برای بندگی، اوّلاً محور و اساس بندگی شناخت خداوند است و اینکه می گوییم شناخت خداوند نه ذات اقدس احدیّت باشد، که حتّی پیامبر گرامی اسلام(ص) وقتی به ذات اقدس احدیّت می رسد می فرماید: «ما عرفناک حقّ معرفتک» یعنی: ما نشناختیم تو را آنطور که حقّ معرفتت باشد. پس منظور از شناخت این است که انسان خودش را بشناسد تا بتواند به مسئولیّت خود پی ببرد.

وقتی خود را شناخت خداوند تمام بایدها و نبایدها در رابطه با وظائف فردی و اجتماعیش را به او الهام خواهد نمود و آن وقت است که به وظیفه خویش پی می برد و وظیفه هر فردی جهت آمادگی ظهور آن حضرت و تعجیل در فرج مبارکش آن است که اگر در هر جنگی برای مبارزه، ادوات جنگی لازم است در انقلاب سراسری حضرت مهدی (عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) اگر انسان تزکیه نفس و تهذیب روح را در رأس امورات خویش قرار دهد و تمام پرده های درونی و برونی خویشتن را پاره نموده تا به جایی برسد که امیرالمؤمنین می فرماید: «لم اعبد ربّ لم اره»، واقعاً در درون خویش خدا را ببیند و از هر نظر چه از نظر احکام مسلّط بر تمام احکام اسلام باشد چه از نظر اعتقادی حاضر جواب در تمام امورات دینی و مذهبی باشد و از نظر اخلاقی بهترین و نیکوترین اخلاق را داراباشد.

چنانچه گفته شد در هر جنگی به ادوات جنگی نیاز است در انقلاب امام زمان(ع) احتیاج به ادوات جنگی اتمی و بلکه هیچ گونه مادّه ای نیست بلکه اوّلاً احتیاج به بمبی دارد که از اتم و عالم اتم نمی باشد. ثانیاً اگر تمام ادوات جنگی عالَم فقطجهت تخریب ساخته شده ولی ادوات جنگی اصحاب امام زمان (ع) جهت تبدیل شدن تمام ظلمات به نور می باشد یعنی وقتی فردی می تواند خود را مهیّای ظهور آن حضرت بداند که واقعاً در وجودش هرگونه علم و حکمت مملوّ شده باشد که قرآن می فرماید: «یؤتی الحکمة من یشاء و من یؤتی الحکمه فقد اوتی خیراکثیرا»، آری چنین فردی با سلاحهای علمی و معنوی و ملکوتی خود اگر آماده شده واقعاً جهت ظهور آن حضرت خود را آماده نموده است.

حجّة الاسلام سیّد محمّد مهدی آل مجتبی (میهن خواه) «و اعدّوا لهم ما استطعتم من قوّة و من رباط الخیل ...»

( - سوره انفال آیه 60، یعنی: «و شما در مقام مبارزه با کافران خود را مهیّا کنید تا آن حدّ که بتوانید از آذوقه و تسلیحات و اسبان سواری برای تهدید دشمنان خدا و دشمنان خودتان کاملاً فراهم سازید ...» )

پذیرش ساحت قُدسی امام زمان (ع) به عنوان یک الگوی مطلق و کامل برای زندگی

آمادگی برای ظهور امام عصر (ع) در دو وجه است: وجه اوّل مخصوص کسانی است که خوب و بد را تمییز می دهند و به خوب و بد عالمند و در قبال آنان این است که باید خودشان را تحت شرایط مدّ نظر امام عصر (ع) آماده سازند یعنی ساحت قُدسی امام زمان (ع) را به عنوان یک الگوی مطلق و کامل برای زندگی از منطق و خُلق گرفته تإ؛ب ب ظ، معیشت وجود مبارک را حتّی در رابطه با تدوین خیر و شرّ برای عام و به عنوان سیره اصلی بپذیرند.

آماده شدن عوام در بُعد اضطرار

وجه دوّم در قبال عوام و یا کسانی است که خوب و بد را تشخیص نمی دهند، که آنان باید در بُعد اضطرار آماده شوند.

امّا در وجه اوّل لازم است چند نکته را بدانیم: خواسته ما از امام معصوم چیست؟

اینکه اوّلاً: خواسته ما از امام معصوم چیست؟ آیا بدنبال رفاه مادّی و صوری که در قبال ظهور و حکومت امام عصر (ع) پدید می آید هستیم و یا به دنبال زمینه سازی برای رفاه در آخرت هستیم و یا ...

باید صراحتاً عرض کنم آنانکه برای رفع حوائج مادّی به دنبال امام معصوم می گردند در گمراهی سخت بسر می برند و چنانچه اگر همین حوائج نبود هیچگاه بدنبال امام خود و ارتباط با وی و برآوردن خواسته وی نبودند و یا آنانکه در پی سعادت و رسیدن به بهشت و راحتی برزخ هستند چنانچه مطمئن شوند که نعمتهای بهشتی گونه دیگری هم عرضه خواهد شد از مسیر امام عصر (ع) بیرون خواهد رفت.

تنها کسانی در مسیر امام عصر (ع) باقی می مانند که بین خود و مولا را با رشته محکمی از عشق بسته باشند و به تنها چیزی که فکر می کنند آن است که معشوق آنان یعنی امام عصر (ع) ناراحتی و غم و غصّه ای نداشته باشد، رفاه آنها در دلِ بی غصّه امام زمان (ع) است، شادی و سرور ایشان لبخند خشنودی امام است. برای آنها بهشت و امثال این، بازیچه ای بیش نیست، بودن در کنار امام زمان (ع)، برای ایشان بهشت است.

جنّت چو نار باشد، گر بی نگار باشد       هر جا که یار باشد، شد جنّت برینم

آنان با کمال میل حاضرند کربلا را با تمامی مشقّات و سختیها با جان و دل بخرند که فقط از بهشت خود یعنی امام، لحظه و آنی جدا نگردند. کسانی که عشق آنها را مصداق بارز «صبرت علی عذابک فکیف اصبر علی فراقک» نموده است.

این دسته همان منتظرین هستند، کسانی که هر لحظه اُمید دارند تا به وصال معشوقشان برسند، کسانی که آذر بی امام زمانی جانشان را گداخته، منتظر یعنی عاشق مهدی یعنی کسی که از نارضایتی امام خود شدیداً وحشت دارد و تمام همّ و غم را مبتنی بر شادی و سرور امام معصوم (ع) نموده است، دوست دارد آنچه مولایش دوست دارد و بیزار شده است از آ نچه مولایش بیزار است. شاید بهتر باشد که عمل اینان را با همان فرمایش معصوم (ع) تطبیق کنیم که عشق این جماعت و عاشقیشان را برترین اعمال دانسته: «افضل الاعمال انتظار الفرج.» (بهترین اعمال، انتظارفرج است)

آمادگی برای امام زمان (ع) یعنی عشق به امام عصر (ع) یعنی قطع همه وابستگیها غیر از امام زمان (ع) یعنی تمام وجود، ذکر سجود، بود و نبود، همه و همه یک کلام و آن این که: «بقیّة اللّه الّتی لاتخلو من العترة الهادیه ... بنفسی انت من مغیب لم یخل منا ... متی ترانا و نریک ... یابن الحسن المهدی روحی فداک

 وفای به عهد بسته شده شیعیان با امام زمان (ع) در یوم المیثاق

نکته دوّم، عمل به سفارش و وصیّت امام عصر (ع) به شیخ مفید است که اگر شیعیان ما که خدای تبارک و تعالی بر طاعت خود موفّقشان بدارد بر عهدی که با ما بسته بودند همدل و همراه می شدند سعادت دیدار ما از آنها دریغ نمی شد ...

بیان اوّل اینکه عهدی که در یوم المیثاق با امام عصر (ع) مبتنی بر جلب رضایت حضرت دوست و پرهیز از گناه و گوش ندادن به حرف غیر خدا و مقابله با شیطان و عدم وقف زندگی خود برای دستیابی به مادّیّات و ... را عمل می نمودیم و در این عمل راسخ بودیم و در بیان دوّم، تفرقه فی مابین خود (جمع شیعیان) را از بین می بردیم، نسبت به یکدیگر مهربان می شدیم، اختلافات را کنار می گذاشتیم، دل تنگی و گله مندی از یکدیگر را فراموش می کردیم، نسبت به هم احساس ذلّت و خضوع می کردیم و احساس کبر و منائت را کنار می گذاشتیم و ... غیبت امام عصر (ع) شکسته می شد و آقإ؛ببظظ حجّت بن الحسن تشریف فرما می شدند لیکن متأسّفانه ....؛ حضرت در ادامه نامه (حتماً با اندوه و غصّه دل) فرموده اند که منتها خبرهایی از شما به ما می رسد که ما را آزار می دهد .... یعنی خبر عدم عمل به عهد با ما بسته شده و یا خدای ناکرده بیعت شکنی، ... و نیز عدم دوست داشتن و مهربانی با یکدیگر و برعکس رحم و مروّت با هم، دشمنی و خصومت با یکدیگر و .....

دورویی مردم نسبت به اهل بیت(ع) و امام زمان (ع)

بدترین عمل و بزرگترین گناه مذکور در قرآن دورویی است: «کبر مقتاً عند اللّه ان تقولوا مالاتفعلون» چرا به هنگام ذکر مصیبت غُربت امیرالمؤمنین (ع) در مدینه و ( - سوره صف آیه 3 یعنی: «این که سخن بگوئید ولی خلاف آن عمل کنید خدا را بسیار به خشم و غضب می آورد.» )

حضرت سیّدالشّهدا در کربلا، قائل به این هستیم که اگر ما در آن مکان حضور داشتیم از ایشان دفاع می کردیم ولی هنگام عمل و یا هنگام یاری بقیّة اللّه الاعظم (امیرالمؤمنین عصر ما) که فرا می رسد، آنچه ادّعا کردیم فراموش می کنیم؟!! آیا این همان دلیل قطع نزول رحمت و تشدید عذاب در عصر معاصر نیست؟!!

با ذکر صلوات برای ظهور و سلامتی امام عزیز تر از جانمون

منبع من:http://khorshidemakkeh.mihanblog.com/post/94