مادر ببخش . پدر تو هم ببخش. ببخش اگر فرزندت به بهانه های مختلف تو را از خود جدا کرد. نمیدانم چگونه دلشان آمد که شما را به خانه سالمندان بردند. اما این را میدانم هیچ کس و هیچ چیزی مثل مادررررر نیست . یعنی نمیتواند باشد. وقتی با هر گریه  فرزندت جان میدهی و با هر لبخندش جان میگیری. این را فقط یک مادر میفهمد. من به جای فرزندت از راه دور دستانت را بوسه باران میکنم . مادرم نکند آه بکشی که دامنگیر فرزندت شود .  پدرم نکند آق کنی فرزندت را.به امید آن روزی که خانه های سالمندان و... همه و همه خال شود از مستاجران مظلوم و بی کس.      

نوشته شده در چهارشنبه 96/6/1ساعت 2:38 عصر توسط fateme ghodrati نظرات ( ) |